بتو

فارسی

(بَ)

بَتُوْ :(batow) در گویش گنابادی یعنی تاب ، تاب خوردن

اسم

1. قیف.
2. گیره چوب یا ساقه گیاه.
3. دستة هاون.
4. هاون سنگی.
5. سنگی که بر روی آن ادویه و چیزهای دیگر را سایند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بَ ت ُ)

اسم

1. جایی که غالباً آفتاب در آن جا بتابد.
2. مشر

قید

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

thee