بختار

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /بَختار/

اسم

بختار

1. نیرویی که جاندار به آن زنده است. جان.

نمونه

1. به بختار چیزی افتادن کنایه از: به جان چیزی افتادن و یورش به آن بردن برای رسیدن به آنچه در پی‌اش هستند.

منابع

• نامگانی جلد دوم نوشتهٔ علی سامی صفحهٔ ۱۲۰