بدون‌اجازه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بدون/اِجازه/

اسم مرکب

بدون‌اجازه (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. بدون اجازه کسی آب خوردن: فرمانبرداری و اطاعتِ کامل از او کردن.

   کاملا مطیع اوست، بی‌اجازه‌اش آب نمی‌خورَد. «جمال‌زاده»

مترادف‌ها

• اجازه، اجازه نامه، اجازه داشتن، اجازه گرفتن، اجازه خواستن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن