برای

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /بَرای/

حرف اضافه[ویرایش]

برای

  1. در بیان هدف و مقصود از چیزی بکار می‌رود؛ به منظورِ. در بیان اختصاص یا تعلق داشتن چیزی به کسی یا امری بکار می‌رود.
  2. به علت، به خاطر، به سبب، به جهت (تعلیل را رساند).
  3. به منظور (در بیان هدف و مقصود از چیزی).
  4. در برابر (در بیان برابری و تقابل ارزش و مقدار چیزی).
  5. در مدت زمان، به مدت.
  6. نسبت به (در بیان رابطه و نسبت میان دو امر).

زبان دیگر[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /بَر/آیه/

قید[ویرایش]

برآیه

  1. تعیین و نشان دادن نقطه شروع مرز و محدوده انسان‌های بی‌فرهنگ و‌ بی‌تمدن در دوران باستان و به زبان معیار باستان.
    برای ممکن است به صورت بَر - آیه قابل تجزیه باشد و حاکی از محل اسکان و زیست اقوام و قبایل بی‌تمدن بوده است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین