برگستوان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- شاهنامه
آوایش
[ویرایش]- /بَرگُستَوان/
اسم مرکب
[ویرایش]
برگستوان
- پوششی که در قدیم به هنگام جنگ بر روی اسب می‌افکندند یا خودشان می‌پوشیدند. زره.
- همه زیر برگستوان اندرون/ نبدشان جز چشم ز آهن برون «فردوسی»
- در ایران باستان، گونه‌ای زره بود که هنگام جنگ بر جنگجو و یا اسب پوشانده می‌شد.
منابع
[ویرایش]- شاهنامه