برگستوان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /بَرگُستَوان/
اسم مرکب[ویرایش]
برگستوان
- پوششی که در قدیم به هنگام جنگ بر روی اسب می‌افکندند یا خودشان می‌پوشیدند. زره.
- همه زیر برگستوان اندرون/ نبدشان جز چشم ز آهن برون «فردوسی»
- در ایران باستان، گونه‌ای زره بود که هنگام جنگ بر جنگجو و یا اسب پوشانده می‌شد.
منابع[ویرایش]
- شاهنامه