اسب

فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
![]() |
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ اسب دارد |
آوایش[ویرایش]
- /اَسب/
اسم[ویرایش]
'اسب٬
- (زیستشناسی) پستانداری علفخوار، سمدار، و با یال و دُم بلند که برای سواری، بارکشی، یا مسابقه از آن استفاده میشود. اسپ، نوند، برذون، نونده، باره، بارگی، ریمن، بارگیر، شولک
- (ورزش) در شطرنج، مهرهای به شکل سر اسب که حرکتی بهشکل «L» دارد و تنها مهرهای است که میتواند از روی مهرههای دیگر بپرد.
- (نجوم) از صورتهای فلکی نیمکرۀ شمالی.
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|