بقالی

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /بَق/قالی/

اسم

بقالی

1. (قدیم): منسوب به بقال، عمل و شغل بقال؛ محل فروش خواربار، مغازه.

   بقالی ممکن است به دو بخش بق - قالی قابل تجزیه باشد، و کنایه از مات و مبهوت نشستن فروشنده پشت دکه مغازه و نگریستن دائم به بیرون بود، انگار بزبان بی‌ زبانی به عابر التماس می‌کردند چیزی از این مغازه بخرید.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: grocery chandlery

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن