بهارلو

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• بهارله

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بَهار/لو/

نام‌جا

بهارلو

1. در گذشته شهره به ایل بهارلو ظاهراً صحراگرد، چادرنشین تُرک زبان و پراکنده در برخی نقاط ایران.

   بهارلو را ممکن است بهاری هم تعبیر نمود، اما «ایل‌بهارلو» را نباید با سکنه شهرستان «بهار» که به باهار نیز شهره است، اشتباه گرفت.