بهارلو
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /بَهار/لو/
نام‌جا[ویرایش]
بهارلو
- در گذشته شهره به ایل بهارلو ظاهراً صحراگرد، چادرنشین تُرک زبان و پراکنده در برخی نقاط ایران.
پانویس[ویرایش]
- ↑ سابقه گویش بهاری دست‌کم به سه هزار سال پیش از میلاد می‌رسد. همچنین بهارلو اصطلاح فارسی است چون اگر تُرکی یا آذری می‌بود قاعدتاً باید باهارلو تلفظ می‌شد نه بهارلو