پرش به محتوا

به‌آخر

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/بِه/آخَر/

اسم مرکب

به‌آخر

(قدیمی): سرانجام، عاقبت‌الامر.
کار آن مسکین به آخر خوب گشت.‌«مولوی»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=به‌آخر&oldid=866225»