پرش به محتوا

به‌آور

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/به/آور/

اسم مرکب

به‌آور

(قدیم): به یقین، یقیناً.
کسی را که در دل بُوَد مِهر حیدر/ شود سرخ‌رو در دو گیتی به آور. «رودکی»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=به‌آور&oldid=875403»