به‌خود‌آمدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /بِخود/آمدَن/

اسم‌ مرکب[ویرایش]

به‌خود‌آمدن

  1. (گفتگو): بیدار و هوشیار شدن؛ بحال طبیعی برگشتن.
  2. سر عقل آمدن، دانا شدن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن