بیا
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /بِیا/
فعل
[ویرایش]
بیا
- فعل امر از آمدن، آمدن.
- هنگام خواستن چیزی از کسی و تشویق او به انجام آن گفته می‌شود؛ موافقت کن، همراهی کن، ملاحظه کن.
- بیا ممکن است اصطلاحی کهن باشد و در زبان معیار باستان واژه جلب برخی حیوانات مانند کبوتر یا سگ بوده است.
- (عامیانه): برای تحقیر و توهین معمولاً با نشان دادن انگشت شست.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن