بیرون
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /بِیرون/
اسم
[ویرایش]بیرون
- فضایی که نسبت به فضای محدود و مشخصی گستردهتر و بازتر و از آن جداست، خارج.
- ظاهر یا قسمت یا سطح خارجی چیزی، آنسوی چیزی.
- محلی که برای وقت گذرانی به آن جا میروند.
––––
برگردانها
[ویرایش]ترجمهها | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین