تأنی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /تأنَّی/

اسم مصدر[ویرایش]

تأنی

  1. درنگ و آهستگی در کاری، درنگ کردن.
    آب هم در زیر پای درخت به تأنی و وقار، سراشیبیِ کم جویبار را می‌پیمود. «نفیسی»
  2. سستی کردن، تأخیر کردن.

مترادف‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن