تاریخ
محتویات
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
مصدر متعدی[ویرایش]
زمان چیزی را معین کردن.
اسم[ویرایش]
- عددی که زمان را نشان بدهد.
- سرگذشت‌ها و حوادث پیشینیان.
جمع[ویرایش]
تواریخ. ؛ ~ باستان (قدیم)
- دربارة ادواری از ازمنة بسیار قدیم بحث می‌کند و تا انقراض امپراتوری روم غربی به سال ۴۷۶ م. خاتمه می‌یابد. ؛ ~ قرون وسطی دربارة ادواری بحث می‌کند که مابین تاریخ قدیم و تاریخ جدید قرار دارد. ؛ ~ جدید از زمان کشف قارة امریکا آغاز می‌شود. ؛ ~ معاصر از حوادث زمان ما یا منسوب به ازمنه‌ای که هنوز شواهد و آثار آن موجود است بحث می‌کند..
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تاریخ دارد |
آوایش[ویرایش]
- سمپا: tArjx
اسم[ویرایش]
تاریخ (جمع تاریخ‌ها)
برگردان‌ها[ویرایش]
تاریخ از دیدگاه واژگانی به واژه‌ای اطلاق می‌شود که شامل اطلاعاتی راجع به گذشته است.
تعیین وقت وقوع یک رویداد
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- history
- era
- date
- termination date
- protohistory
- prehistory
- postdate
- natural history
- martyrology
- installation date
- historicity
- historian
- hagiology
- hagiography
- expiration date
- epoch
- dateline
- dated
- dateable
- datable
- current date
- creation date
- coeval
- chronology
- chronogram
- as of
- morphology
- landmark
- historic
- erenow
- chronological
- azoic
- historicize
- heading
- chronicle
- afterdate
- semitics
- prehistorical
- prehistoric
- phylogeny
- mammoth
- exergue
- assyriology
- antedate
- anachronous
- anachronistic
- anachronic
- sinologue
- sinologist
- assyriologist
- diachronic
- liturgics
