ترب

(تِ)

فارسی

تُرُبْ :(torob) در گویش گنابادی تربچه را گویند.

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. همزاد، همال، همسال.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(تَ)

اسم

1. مکر، حیله، زرق، تزویر.
2. گزاف، گزافه.
3. زبان آوری، چرب زبانی.
4. حرکت از روی ناز یا قهر.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(تُ رُ)

اسم

1. گیاهی است یک ساله با برگ‌های درشت و ریشة چغندر مانند به رنگ‌های سفید و سیاه که دارای طعم تند و تیزی می‌باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگليسی:radish

انگلیسی

horse radish

• tartarsauce
• tartaresauce
• root crop