تعبدا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَعبُداً/

قید

تعبدا

1. از روی تعبد، بی‌چون و چرا.

   این اصل را تعبداّ باید پذیرفت. «مرتضی مطهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن