تعبد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَعَبُّد/

اسم مصدر

تعبد

1. عبادت کردن. بندگی کردن.
2. چیزی را بی‌قیدو شرط قبول کردن؛ اطاعت مطلق و بی‌چون و چرا.
3. (قدیم): به بندگی واداشتن کسی.

واژه‌های مشتق شده

• تعبدا، تعبدی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین