تقصیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /تَقصیر/

اسم مصدر[ویرایش]

تقصیر

  1. انجام دادن کاری ناروا یا انجام ندادن کاری بایسته؛ موجب زیان یا ایجاد وضعی نامطلوب شدن. کوتاه کردن.
  2. سستی ورزیدن، کم کاری کردن.
  3. گناه، جرم.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن