تقصیر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /تَقصیر/
اسم مصدر
[ویرایش]
تقصیر
- انجام دادن کاری ناروا یا انجام ندادن کاری بایسته؛ موجب زیان یا ایجاد وضعی نامطلوب شدن. کوتاه کردن.
- سستی ورزیدن، کم کاری کردن.
- گناه، جرم.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن