تقی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَقِی/

صفت

تقی

1. تَقی: تقوا پیشه، پرهیزگار. مفردِ اتقیاء.
2. تقّی: همراه با صدای تق.
3. تُقیٰ: پرهیزکاری، فروتنی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین