تن
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [تَن]
اسم[ویرایش]
تَن
- ساختار مادی و شکل ظاهری جانوران بهویژه انسان؛ بدن؛ مقابل جان.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
تُن
اسم[ویرایش]
- مقیاس وزن برابر ۱۰۰۰ کیلوگرم.
- (صوت): درجه بلندی و کوتاهی صدا و آوازها، صدا، صوت، فون، پرده (فره).
پهلوی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
تَن
- بدن، پیکر، جسم.
- نفر، شخص
فرانسوی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
تُن
- گوشت ماهی که به صورت فشرده کنسرو شود.
- نوعی ماهی.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-92-4