تنبور
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ تنبور دارد |
آوایش[ویرایش]
- [تُن/بور]
اسم[ویرایش]
تنبور
- تنبور قطعا از سازی ایرانی بوده که قدمت آن ممکن است به پیش از آغاز هزاره اول پیش از میلاد برسد.
ریشهشناسی۲[ویرایش]
- پهلوی
تَنبور
- سازی است قدیمی که متعلق به غرب ایران و جماعت یارسان یا اهل حق می باشد و با آن مراسم دینی خود را به جای می آورند . مقامات تنبور شامل : حقانی (دینی)
- ، مجلسی ، باستانی می باشد . تنبور از دو بخش تن + بور تشکیل یافته که به معنای خراشیدن دل است . این ساز با چهار یا پنج انگشت دست راست به تکنیکی که به آن شُر می گویند ، نواخته می شود . از نوازندگان به نام آن : سیدامرالله شاه ابراهیمی ، درویش امیر حیاتی ، سید ولی حسینی ، طاهر یارویسی ، علی اکبر مرادی ، سید خلیل عالی نژاد ، کیخسرو پورناظری و . . . می باشند .
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––