تنبور

از ویکی‌واژه
خنیاگر اهل ماننا ۸۰۰ پ. م.

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی
جستجو در ویکی‌پدیا ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تنبور دارد

آوایش[ویرایش]

  • [تُن/بور]

اسم[ویرایش]

تنبور

  1. تنبور قطعا از سازی ایرانی بوده که قدمت آن ممکن است به پیش از آغاز هزاره اول پیش از میلاد برسد.
    تنبور به تعبیر باستانی آن، در واقع تُند بور است، چون سیم‌های این ساز در حین نواختن توسط نوازنده دائماً تنظیم یا سفت می‌شد لذا از منظر اهل مجلس این مرتب پیچیدن‌ها تندبور نامیده شده یعنی پیچ سخت.

ریشه‌شناسی۲[ویرایش]

  • پهلوی

تَنبور

  1. سازی است قدیمی که متعلق به غرب ایران و جماعت یارسان یا اهل حق می باشد و با آن مراسم دینی خود را به جای می آورند . مقامات تنبور شامل : حقانی (دینی)
  2. ،‌ مجلسی ، باستانی می باشد . تنبور از دو بخش تن + بور تشکیل یافته که به معنای خراشیدن دل است . این ساز با چهار یا پنج انگشت دست راست به تکنیکی که به آن شُر می گویند ، نواخته می شود . از نوازندگان به نام آن : سیدامرالله شاه ابراهیمی ، درویش امیر حیاتی ، سید ولی حسینی ، طاهر یارویسی ، علی اکبر مرادی ، سید خلیل عالی نژاد ، کیخسرو پورناظری و . . . می باشند .

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]