تند
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /تُند/
صفت[ویرایش]
تند
- همراه با سرعت یا شتاب، مقابل کُند.
- شدید، قوی، تیز، برنده، گلد، چالاک.
- (چاشنی): دارای مزّه تندی، سوزنده، طعمی که دهان را بسوزاند، مانند: طعم فلفل.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
صفت[ویرایش]
- بدخو، خشمگین.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن