تند
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /تُند/
صفت
[ویرایش]
تند
- همراه با سرعت یا شتاب، مقابل کُند.
- شدید، قوی، تیز، برنده، گلد، چالاک.
- (چاشنی): دارای مزّه تندی، سوزنده، طعمی که دهان را بسوزاند، مانند: طعم فلفل.
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
صفت
[ویرایش]- بدخو، خشمگین.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن