تکاب
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /تَکاب/
اسم
[ویرایش]
تکاب
- (قدیم): آب‌کند، باتلاق، زمینی که آب در آن بماند. ته آب، قعر آب، دره. آب، رود، یا دریای عمیق.
- جنگ، نبرد.
ریشه شناسی۲
[ویرایش].jpg)
نام‌جا
[ویرایش] |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تکاب دارد |
- از شهرهای باستانی ایران واقع در استان آذربایجان غربی که سابقه تمدنی آن به اواسط هزاره سوم پیش از میلاد برمیگردد.
- اسامی زیادی به این تمدن ایرانی در طول تاریخ اطلاق شده؛ شیز، گنزک، تخت سلیمان و مهمتر از همه آتشکده یا کعبه آذرگشسپ.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس