تیززبان

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [تیزْزَبان]

صفت

صفت

1. زبان‌آور و بلیغ و فصیح (ناظم الاطباء).
2. ذلق. ذلیق. حلیف . طلق اللسان . طلیق اللسان. حلیف اللسان (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).