تیک

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /تِیک/

اسم[ویرایش]

تیک

  1. علامتی به شکل ✓ برای متمایز کردن چیزی در یک مجموعه یا نشان دادن اینکه چیزی در یک نوشته کنترل، بررسی، یا محاسبه شده است.
  2. تیک در زبان بهاری مضارع دوختن به معنی بدوز که اغلب در کار خیاطی و پارچه صرف میشود.

اسم[ویرایش]

  1. (پزشکی): حرکت تکراریِ عضلانی سریع و غیر ارادی نظیر پرش عضلات پلک، صورت، گردن، یا شانه؛ پرش.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن