تیک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /تِیک/
اسم[ویرایش]
تیک
- علامتی به شکل ✓ برای متمایز کردن چیزی در یک مجموعه یا نشان دادن اینکه چیزی در یک نوشته کنترل، بررسی، یا محاسبه شده است.
- تیک در زبان بهاری مضارع دوختن به معنی بدوز که اغلب در کار خیاطی و پارچه صرف میشود.
اسم[ویرایش]
واژههای مشتق شده[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن