ج

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [جیم]

حرف[ویرایش]

  1. یکی از حروف صامت، ششمین حرف از الفبای فارسی است که در حساب ابجد برابر عدد ۳ می‌باشد. گاهی به «ز» و گاهی به «گ» تبدیل می‌شود.
  2. جُ :(jo) در گویش گنابادی بسته به موقعیت بکارگیری به معنای جوی آب یا جو ( (نام علمی: Hordeum vulgare یکی از غلات) استعمال میگردد.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین