جر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• جَر، جِر

ریشه لغت

• اوستایی و پهلوی
• واژگانِ ( جِر، جِردادن ) به چمِ ( پاره کردن، شکافتن، چاک دادن ) برگرفته از واژگانِ اوستایی و پارسیِ میانه - پهلویِ زیر هستند ( با دگرگونیِ آواییِ ( ک/ج ) : 1 - واژه یِ ( کِرِتی ) به چمِ ( بریدن، چیدن ) در زبانِ اوستایی 2 - ( کَرِتَ، کَرِتی ) به چمِ ( چاغو، کارد ) در زبانِ اوستایی 3 - ( کَرِنت ) به چمِ ( بریدن، شکافتن ) در زبانِ اوستایی 4 - ( کِرینیدن/بُن کنونی:کِران ) به چمِ ( شکافتن، بریدن، چاک دادن ) در زبانِ پارسی میانه - پهلوی. نیاز به یادآوری است که واژه یِ ( کِرینیدن ) کارواژه یِ گذرا ( متعدی ) در زبانِ پارسی میانه می باشد که در پارسیِ کنونی به دیسه یِ ( کِراندن ) خوانده و نگاشته می شود که با دگرگونیِ آواییِ ( ک/ج ) ، کارواژه یِ ( جِراندن ) به چمِ ( جر دادن، شکافتن، بریدن ) نمایان می شود. پَسگشت ها ( references ) : 1 - رویه هایِ 360، 361 و 380 از نبیگِ ( فرهنگِ واژه های اوستا ) 2 - رویه یِ 51 از نبیگِ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) نوشته یِ ( دیوید مک کنزی )

آوایش

• /جَرّ/

مصدر فعل متعدی

جر

1. کشیدن، فرو کشیدن.

اسم

جُر

1. اسب.

اسم

جَر

1. شکاف، رخنه, شکاف زمین.

ریشه شناسی۴

جِرّ

1. صدای پاره شدن پارچه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی:fissure انگلیسی: preposition lift cheat luff

منابع

• فرهنگ لغت معین