جلگه
فارسی[ویرایش]
(جُ گِ)
ریشه شناسی
نخست اینکه " گه یا گاه" در واژه یِ "جلگه" پارسی است و ریشه یِ اوستاییِ آن " گاتو" به چمِ " مکان" است.
دوم اینکه درباره یِ بخشِ " جُل" در واژه " جُلگه" دیدگاهِ من چنین است:
واژه یِ " جُل یا چُل" برگرفته از واژه یِ " چَر" به چمِ " چَریدن" است. در زبانِ اوستایی واژه یِ " چرانی، چرانَ" به چمِ " کشتزار، گیاه زار" بوده است. گمان من این است که در گذرِ زمان به دلیلِ نقشِ کارکردیِ یکسان برای چراندنِ دام و. . . با " جاهای هموار" ارجاعِ یکسانی پیدا کرده است ( کارکردگرایی = pragmatism ) .
در زبانشناسی بویژه زبانهای ایرانیک دگرگونیِ آواییِ ( ر/ل ) بسیار دیده می شود، بطوریکه گاهی یک "نویسه" برایِ دو آوایِ " ر " و " ل" بکار می رفته است. دگرگونیِ آواییِ ( ر/ل ) در زبانِ پهلوی، سانسکریت به روشنی دیده می شود. پس کاربر " سایقی" در بالا که از کاربر " فراز پارسی" خُرده می گیرد، بیسوادی بیش نیست. نیاز به یادآوری است که " قبر" واژه یِ سانسکریت - اوستایی است.
همچنین دیدگاهِ کاربر " فراز پارسی" درخور بررسی است. شوربختانه دیدگاههای پانترکان بسیار از بارِ دانشیکِ این تارنما کاسته است، نَه ریشه شناسی، نَه آواشناسی، نَه دیرینه شناسی از هیچ چیزی آگاهی ندارند. یکی نوشته چُل فلان جاییه خوب لامصب یک واژه از آن کتیبه در مغولستان بیاور که با چُل آمیخته باشد یا دستکم یک نشانه ای به ما بده. هیچی به هیچی
اسم[ویرایش]
- زمین صاف و هموار.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- plain