جنوب
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /جُنوب/
اسم[ویرایش]
جنوب
- (جغرافیا): یکی از چهار جهت اصلی که هرگاه ناظری رو به مشرق ایستاده باشد در سمت راست جنوب واقع می‌شود؛ مقابل شمال.
- جمع جنب؛ پهلوها، کنارها؛ جهت‌ها و نواحی.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین