حق‌الله
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /حَق/اُلله/
اسم مرکب
[ویرایش]
حق‌الله
- حقی که خداوند بر بندگان دارد، و به مجاز، عبادت، امر، یا منعی که شرع به انجام آنها دستور داده است، مانند نماز، یا منع شرابخواری. مقابل حق الناس.
- اجرای اوامر خدا و طاعت و عبادت او.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین