حق‌الماره

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /حَق‌اُامارّه/

اسم مرکب

حق‌الماره (فقه)‎

1. حقی که به موجب آن، رهگذر اتفاقی می‌تواند بدون اجازه صاحب باغ، از میوه باغ بخورَد و پولش را نپردازد. ولی مجاز به بردن میوه نیست.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن