خداوند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خُداوَند/

اسم مرکب

خداوند (ادیان)‎

1. خدا، آفریدگار، پروردگار. صاحب، مالک. پادشاه.

   خداوند نیکوکاران را پاداش می‌دهد. «مرتضی مطهری»

واژه‌های مشتق شده

• خداونده، خداوندا، خداوندی، خداوندگار، خداوندگاری، خداوندزاده.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین