خدا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • ایرانی
جستجو در ویکی‌پدیا ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ خدا دارد

آوایش[ویرایش]

  • /خُدا/

اسم[ویرایش]

خدا

  1. (ادیان): هستی برتر و آفریننده و گرداننده توانای جهان؛ خداوند، الله. جمع: خدایان.
    خدا ممکن است تصحیف شده قُدا بوده باشد و به صورت خُ - دا قابل تجزیه است.
  2. ایزد بزرگ، بغ، آفریننده جهان، مالک،، صاحب، بزرگ، آقا، سرور، خودکفا.

مترادف‌ها[ویرایش]

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

صرف[ویرایش]

وام‌گرفتگان[ویرایش]

  • باشقیری: хоҙай (xoðay)
  • بنگالی: খোদা (khoda)
  • چینی:
    ماندرین: 胡大 (húdà) (گاهی در لانیین و ژونگ‌یوان)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

دری خدا
پارسی ایران خدا
تاجیکی Худо, худо (Xudo, xudo)


  1. از دیسه آغازین خدای(xodây), از پارسی میانه hwtʾy (xwadāy, سرور), با هر دو بار معنای مذهبی و غیردینی بوده است. در خط پهلوی کتابی از ایدوگرام 𐭬𐭭𐭠‎ استفاده میشده است (آرامی 𐡌𐡍𐡀(mona), که آن نیز «سرور» معنا میشود), این واژه برگرفته ازاوستایی 𐬓𐬀𐬜𐬀𐬙𐬀(xᵛaδata, خود-کوش) (در معنا به چم ، «وابسته نبودن به هیچ چیز و هیچ کس»است). اصطلاح وابسته سنسکریتیस्वधा (svádhā), با بار معنایی همانا و مشابه است. همریشه با بلخی χοαδηο (xoadēo, سرور) و کردی خوا(xwâ).

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

اردو[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

پارسی خدا(xodâ). همانطور که در ریشه ی زبان بلخی آمده xoadēo، اصل این کلمه احتمالاً خوب-دیو بوده است.

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

خطای لوآ در پودمان:headword در خط 328: attempt to call field 'format_genders' (a nil value).

  1. خدا, ایزد
    مخلوق میں خالق کا نظر آیا جس کو اس دیکھنے والے نے خدا کو دیکھا
    Maxlūq mẽṅ xāliq kā nazar āyā jis ko us dekhne vāle ne xudā ko dekhā
    کسی که آفریده را در آفرینش دید, خدابوده که نگریستش.
  2. سرور، صاحب، آقا، خودکفا

اصطلاحات اشتقاقی[ویرایش]

بلوچی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

این واژه برگرفته ازاوستایی 𐬓𐬀𐬜𐬀𐬙𐬀(xᵛaδata, خود-کوش) (در معنا به چم ، "وابسته نبودن به هیچ چیز و هیچ کس"است). اصطلاح وابسته سنسکریتیस्वधा (svádhā), با بار معنایی همانا و مشابه است. همریشه با بلخی χοαδηο (xoadēo, سرور) و کردی خوا(xwâ).

اسم[ویرایش]

خدا (xudā)

  1. ایزد, خدا

همچنین بنگرید[ویرایش]

لکی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

این واژه برگرفته ازاوستایی 𐬓𐬀𐬜𐬀𐬙𐬀(xᵛaδata, خود-کوش) (در معنا به چم ، "وابسته نبودن به هیچ چیز و هیچ کس"است). اصطلاح وابسته سنسکریتیस्वधा (svádhā), با بار معنایی همانا و مشابه است. همریشه با بلخی χοαδηο (xoadēo, سرور)وکردی خوا(xwâ).

اسم[ویرایش]

خدا (xudā)

  1. خدا, ایزد

منابع[ویرایش]