خربزه
…
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [خِر/بِزع]
اسم
[ویرایش]خربزه
- میوه‌ای که بوته آن یکساله و پرورش دهندگان آن را بُستانکار می‌نامند تخصص ویژه می‌خواهد. میوه نارس یا شیرین نشد خربزه را خِرچع می‌نامند.
- یک مثل قدیمی و پندآموز می‌گوید: خربزه شاه است انگور پادشاه.
ریشه شناسی ۲
[ویرایش]- فارسی
اسم
[ویرایش]خَ بُ زِ
- گیاهی است از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آب‌دار.
استعاره
[ویرایش]- پوست خربزه زیر پای کسی گذاشتن کنایه از: وسیلة اغفال کسی را فراهم کردن و او را دچار لغزش ساختن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||