خسروان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خُس/رَوان/

صفت

خسروان

1. (قدیم): جمع خسرو، در گذشته منصبی بود به جای شاهان؛ ولی شکل تلفظ به زبان معیار باستان باید خسرو - آن باشد.

   چو طبعی نباشد چو آب روان.....مَبر سوی این نامه خسروان (شاهنامه)