خواهشگران

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /خواهِش/گَران/

اسم مرکب[ویرایش]

خواهش‌گران

  1. منسوب به خواهش، تمنا، کسانی که تقاضای بخشش دارند.
    منوچهر را با سپاه گران/ فرستد به نزدیک خواهشگران «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه