خورشید
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لفت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /خُورشید/
اسم
[ویرایش]خورشید
- ستارهای که سیارات منظومه شمسی به گِرد آن میچرخند؛ آفتاب.
- هر ستارهای که مرکز یکی از منظومهها باشد.
ریشه شناسی
[ویرایش]- از فارسی میانه xvar-xšed، xvar و آن از اوستایی hvarr- ، xvan ،ta hvarә-xšaē آمده است.این واژه از دو جز تشکیل شده xvar- ، hvar که با سنسکریت svar «خورشید» سنجنده میشود. جزء دوم برگرفته از اوستایی xšaita- « درخشان» آمده و برگرفته از صورت اوستایی yama-xšaita به معنی « جم درخشان» است.[۱]
––––
برگردانها
[ویرایش]ترجمهها | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
پانویس
[ویرایش]- ↑ [https://web.archive.org/web/20120614055820/http://anthropology.ir/node/10993 ریشهشناسی واژة خورشید (خراسان) ]