خوشبختانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خُش/بختانِه/

اسم مرکب

خوشبختانه

1. منسوب به خوشبخت؛ بنا به حوادث مساعدی که روی داده (میدهد)؛ از حُسن اتفاق.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن