دادگاهی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /داد/گاهِی/

صفت نسبی

دادگاهی

1. مربوط به دادگاه، آنکه کارش به دادگاه کشیده شده است.
2. مجبور به حضور در دادگاه برای محاکمه شدن.

واژه‌های مشتق شده

• دادگاهی شدن، دادگاهی کردن.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: forensic

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن