پرش به محتوا

داعی‌کبیر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /داعی/کبیر/

اسم خاص

[ویرایش]

داعی‌کبیر (باطنی)

  1. داعی به معنی حامی یا حمایت کننده که با پسوند عربی کبیر به معنای حامی بزرگ یا قدرتمند است.
    نام نخستین حاکم دودمان علویان طبرستان که نام حقیقی‌اش حسن‌بن‌زید (داعی حسن دوم) بود که اعلام قیام‌القیامه توسط او اعلام شد.
  2. (عامیانه): در فرقه صباحیه، پیروان حسن صباح را داعی کبیر می‌خوانند و گویا در میان این فرقه یکی از مراحل هفت‌گانه سلوک بوده‌است ولی در میان دیگر اسماعیلیه‌ چنین چیزی وجود نداشته.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

برگردان‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • لغتنامه دهخدا