دد

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /دَد/

اسم[ویرایش]

دد

  1. جانور درنده. جانورِ غیراهلی.
    خروشید به زاری و چشمی پر آب/ ز هر دام و دد برده آرام و خواب «فردوسی»
  2. دَدَ در گویش گنابادی یعنی کودک، نوزاد، خردسال، مشغول عشق و حال.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه