دد

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /دَد/

اسم

دد

1. جانور درنده. جانورِ غیراهلی.

   خروشید به زاری و چشمی پر آب/ ز هر دام و دد برده آرام و خواب «فردوسی»

2. دَدَ در گویش گنابادی یعنی کودک، نوزاد، خردسال، مشغول عشق و حال.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: savagery menagerie

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه