درس
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
- واژه یِ اوستایی ( دَرِس ) به چمِ ( فراگرفتن، آموختن، دیدن، نگاه کردن ) می باشد. واژه ( درس ) اوستایی است و می توان کارواژه هایِ ( دَرساندن ) را به چمِ ( آموزاندن ) و ( دَرسیدن ) را به چمِ ( آموختن ) به کار گرفت. چنانکه در رویه یِ 1638 از نبیگِ ( فرهنگِ واژه های اوستا ) آمده است.
آوایش[ویرایش]
- /دَرس/
اسم[ویرایش]
درس
- آنچه کسی، بویژه معلم، از دانش و تجربه خود به دیگری آموزش می‌دهد.
- هر بخش از کتاب که در یک نوبت آموخته شود.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگِ واژه های اوستا