دروغ
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پارسی میانه (پهلوی)
آوایش
[ویرایش]- /دُروغ/
اسم
[ویرایش]
دروغ
- سخن ناراست، خلاف حقیقت، کذب. مقابل راستی.
استعاره
[ویرایش]
- دروغ شاخدار کنایه از: دروغ بزرگ.
- دروغ مصلحت آمیز: دروغی که به خاطر فرو نشاندن فتنه و آشوب و پیشگیری از آسیب و زیان گفته می‌شود.
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
صفت
[ویرایش]- ایستاده و بلند شده در گویش بهاری؛ ترجیحا آلات بلند شده که به نظر می‌رسد در دنیای باستان نیز منظور همین بوده است.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ایران باستان | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| غیرواقع | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین