دروج

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• دروغ

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /دِروج/

اسم خاص

دروج

1. (ادیان): دروغ، دروغگو، صفت اهریمن در گاثاها در زمان حیات زرتشت.

   یکی مارتیه نام پارسی، او دروغ گفت ... / ... Martiya nāma Parsa hauv adurjiya

مترادف‌ها

• ائیشم، چینود، سؤشیانث

––––

برگردان‌ها

نویسه‌ها
انگلیسی: druj پارسی میانه (پهلوی): drōgh پارسی باستان: duruj drauga

منابع

• تاریخ ماد:(ص۳۵۶) ISBN 964-445-106-6