پرش به محتوا

دیهیم‌دار

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه‌ لغت

شاهنامه

آوایش

/دِیهیم/دار/

صفت

دیهیم‌دار (قدیم)‎

دارای تاج، تاجدار.
بگفتند با شاه دیهیم‌دار/ که شادان بِزی تا بُوَد روزگار «فردوسی»

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=دیهیم‌دار&oldid=886035»