پرش به محتوا

دیهیم و گاه

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /دِیهیم/گاه/

اسم مرکب

[ویرایش]

دیهیم‌و‌گاه (قدیم)

  1. تاج و تخت، و به مجاز پادشاهی و سلطنت.
    ضرورت مرا رفتنی شد به راه/ سپردم به تو شغل دیهیم و گاه. «نظامی گنجوی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن