دیهیم
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ دیهیم دارد |
آوایش
[ویرایش]- /دِیهیم/
اسم خاص
[ویرایش]
دیهیم
- (ادبی): تاج، کلاهِ زرنشان. نوار معمولاّ جواهرنشان که بدور تاج یا به پیشانی می‌بستند.
- هم از شاه یابند دیهیم و تخت/ ز سالار رزّ ز دادار بخت «فردوسی»
- (گیاهی): نوعی از گل آذین مانند آذین خوشه‌ای که گل‌های آن در یک سطح قرار دارد.
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
اسم مرکب
[ویرایش]دِیهیم
- خیره کردن چشم همراه با تهدید ضمنی یا خط و نشان کشیدن وقتی این کلاه برسرت باشد.
- دِیهیم مِه وار!
- تاج دارد!
- دِیهیم مِه وار!
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس/ شاهنامه