راهب

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /راهِب/---/راهب (جمع راهبان)

اسم

راهب

1. عابد، یا کشیش مسیحی، پارسا و گوشه نشین؛ مذکر راهبه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• ایتالیایی: monaco
• eremita
• انگلیسی: starets
• monk
• anchorite
• abbe
• friar

• cowl
• capuchin
• abbot
• abbacy
• kil
• jacobin
• carmelite

منابع

• فرهنگ لغت معین