راهب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

راهب

  1. عابد، یا کشیش مسیحی، پارسا و گوشه نشین؛ مذکر راهبه.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین