راهنما
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [راه/نَما]
صفت[ویرایش]
راهنما
- آنکه یا آنچه راهِ جایی را نشان میدهد، نشاندهنده راهِ جایی.
- پیشوا، هادی.
- بلد، بلد راه، کسی که مسیر را میداند.
- کسی یا چیزی که دیگران را راهنمایی و هدایت میکند.
واژههای وابسته[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن